Zaburzenia gospodarki glukozowo – insulinowej w skrócie

Insulina jest wydzielana przez trzustkę i ma za zadanie zbijać cukier, gdy wykroczy on poza normę (co najczęściej ma miejsce po posiłku). Jeśli niewystarczająco przykłada się do wykonywania swojego obowiązku, czyli jest oporna – mamy insulinooporność, czego rezultatem jest zbyt duży poziom cukru we krwi, ponieważ nie został on w odpowiednim czasie odpowiednio zbity. Wysoki poziom cukru we krwi po posiłku to stan przedcukrzycowy. Z kolei sytuacja odwrotna, gdy insulina jest,,nadpobudliwa” i po posiłku rośnie za szybko w porównaniu do cukru (więc zbyt mocno go zbija) nazywana jest hiperinsulinemią. Najczęściej wiąże się to z niedocukrzeniem, czyli spadkiem cukru poniżej normy referencyjnej (medyczna nazwa tej przypadłości to hipoglikemia). Insulinooporność często widoczna jest już w badaniu zrobionym na czczo. Aby upewnić się, czy my także cierpimy na to zaburzenie, wystarczy wpisać parametry glukozy i insuliny na czczo do specjalnego kalkulatora, który nosi nazwę,,HOMA-IR”, dostępnego w internecie. Z kolei stwierdzenie kolejnych zaburzeń metabolicznych, spośród wyżej wymienionych, jest już nieco bardziej wymagające. Musimy zarezerwować sobie wtedy aż 2 godziny w grafiku, ponieważ polega ono na 3 – krotnym zbadaniu stężenie glukozy i insuliny w krwi: najpierw na czczo, a następnie po godzinie i dwóch od wypicia roztworu z 75 g glukozy, rozpuszczonej w wodzie. Roztwór ten nie jest obojętny dla trzustki, dlatego, aby jej nie nadwyrężać, nie zaleca się wykonywania tego badania częściej niż raz na pół roku.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here